.بهترین سن برای سپردن بچه به مهدکودک چه سنی است؟
.بهترین سن برای سپردن بچه به مهدکودک چه سنی است؟ .بهترین سن برای سپردن بچه به مهدکودک چه سنی است؟
بهترین سن ۲/۵ تا سه سالگی است، البته این موضوع باز هم بستگی دارد به قوای شناختی کودکان. کودکانی که قدرت تکلم بهتری دارند یا یادگیری شان بهتر است و زودتر به این توانایی می رسند که می فهمند چیزهایی را که نمی بینند، وجود دارند و آن ها فعلا قادر به دیدن آن ها نیستند (این قدرت در۲۵ تا ۲۶ ماهگی کامل می شود)؛ یعنی حالت چسبندگی به مادر در آن ها کم تر می شود، مطمئن می شوند اگر از مادر فعلا جدا شوند، دوباره می توانند او را ببینند و او از بین نرفته است و می توان آن ها را به کس دیگری سپرد. در ۲/۵ سالگی می توان این بچه ها را به مهد کودک فرستاد. همچنین هر چه دراین سن، تعداد مراقبان کودک کم تر باشد، بهتر است ؛ چون حس اعتماد در آنها بهتر شکل می گیرد.
.
دنیای کودکی مانند توپ شیشه ای پاک و شکننده است، مانند یک گل که اگر مورد توجه قرار نگیرد پژمرده می شود.
سالهای پیش از مدرسه (سه تا شش سالگی) یکی از مهمترین و حساس ترین سنین کودکان محسوب می شود، که دیگر محیط خانه و آموزش والدین برای تربیت و اجتماعی کردن کودکان کافی نیست. کودک برای رسیدن به رشد اجتماعی و اجتماعی شدن نیاز به محیط و اجتماع جدید دارد که بتواند به آن توانمندیها برسد. این محیط جدید می تواند مهدکودک، آمادگی و ... باشد. که گام گذاشتن به مهدکودک دگرگونی بزرگی در زندگی اجتماعی کودک به وجود می آورد. کودکان به تدریج از افرادی غیراجتماعی به افرادی اجتماعی تبدیل می شوند و از حالت انفرادی به حالت اجتماعی می گرایند. کودکان در این دوران از طریق تعامل در فعالیت های گروهی برای زندگی اجتماعی در دبستان آماده می شوند. در این دوران میزان تعامل کودک با کودکان دیگر تاثیر بسیاری در رشد اجتماعی آنان خواهد گذاشت. محیط کوچک او که هسته مرکزی آن خانواده است به جهان وسیعی تبدیل می شود که گروه همسالان، محور مرکزی آن است. و ورود به این دنیای جدید دامنه ارتباطات اجتماعی و آزادی کودک را گسترش می دهد. کودکان در مهدکودک بازی می کنند، اجتماعی می شوند و راحت هستند. آنها در کنار شادی و بازی کمی از والدین دور می شوند که این خود درس هایی برای آنان دارد.
سالهای پیش از مدرسه (سه تا شش سالگی) یکی از مهمترین و حساس ترین سنین کودکان محسوب می شود، که دیگر محیط خانه و آموزش والدین برای تربیت و اجتماعی کردن کودکان کافی نیست. کودک برای رسیدن به رشد اجتماعی و اجتماعی شدن نیاز به محیط و اجتماع جدید دارد که بتواند به آن توانمندیها برسد. این محیط جدید می تواند مهدکودک، آمادگی و ... باشد. که گام گذاشتن به مهدکودک دگرگونی بزرگی در زندگی اجتماعی کودک به وجود می آورد. کودکان به تدریج از افرادی غیراجتماعی به افرادی اجتماعی تبدیل می شوند و از حالت انفرادی به حالت اجتماعی می گرایند. کودکان در این دوران از طریق تعامل در فعالیت های گروهی برای زندگی اجتماعی در دبستان آماده می شوند. در این دوران میزان تعامل کودک با کودکان دیگر تاثیر بسیاری در رشد اجتماعی آنان خواهد گذاشت. محیط کوچک او که هسته مرکزی آن خانواده است به جهان وسیعی تبدیل می شود که گروه همسالان، محور مرکزی آن است. و ورود به این دنیای جدید دامنه ارتباطات اجتماعی و آزادی کودک را گسترش می دهد. کودکان در مهدکودک بازی می کنند، اجتماعی می شوند و راحت هستند. آنها در کنار شادی و بازی کمی از والدین دور می شوند که این خود درس هایی برای آنان دارد.
http://linguists2b.mihanblog.com/post/307
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
